Bugün garip biçimde ilk defa farkettiğim bir şey var hayatımda. Belki bunu yazmak için yaşım çok genç (30), belki de tam zamanıdır bilemiyorum. Meramım şu ki bu gece kötülükten çok yorulduğumu hissettim. Aslında sözlüğe yazmaya niyet etmiştim bu yazdığımı ama başlıklar arasında gidip geldim. Kendimce uygun başlığı bulamadım.
İyiliğin de kötülüğün de insanın içinde, nereye ağır basarsanız oranın yüceldiği şeyler olduğunu düşünüyordum epey zaman. Sonra sonra kötülük için özel bir çaba sarfetmek gerektiğini farkettim. Kötülük, iyilikten çok daha fazla çaba, zaman ve yürek istiyor. Şurada çok güzel özetlenmiş hatta.
Böyle.
Not: Mutsuz değilim, yorgunum sadece.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder