15 Nisan 2009 Çarşamba

Koza


Küçükken sürekli yaralarımın kabuklarını kopartırdım.
Bana küsmüş olacaklar ki; büyüyünce asla kabuk bağlamadılar...

4 yorum:

sufi dedi ki...

Kabuk bağlamayan yara?
gönül yarası mı bu ne?

Bilge'lik Yolcusu dedi ki...

Hatırlıyorum....bir de sürekli düğümler atardın bulduğun her kurdeleye,ipliğe, kumaşa... ben de gidip, bulup çözerdim hepsini....
Tüm düğümlerin çözülsün, tüm yaraların iyileşsin...
"Ama anne edebi bak"amıyorum işte!
Sadece seni çok seviyorum.

dalyarak dedi ki...

ha benim cezmiye ersöz'üme.

kjdsfhkljslfls

betty puf puf dedi ki...

Müthiş bir yorum, tüm beyin fonksiyonlarınızın nerenizde geliştiğini nickinizden anlıyoruz zaten.
ehuheuheuheuheuhe