9 Temmuz 2008 Çarşamba

Seni Seviyorum, Anladım...

Tedaviden sonraki ilk alışverişim.

Bahariye…

Akşamın bir saati,karanlık…

Çılgınlar gibi yağıyor yağmur.

Bardaktan boşanmayı geçmiş,feza delinmiş sanki.

Ayaklarım ıslanıyor.Ayakkabılar su aldı.Zaten kışlık bir çift bot almalı.Annem ayakkabıcıya sürüklüyor.Bu sefer alacağız!

Çaresiz enciğinden tutulmuş kedi gibi dükkana giriyorum peşi-sıra.

Görmelerini istemiyorum izlerimi,kimsenin görmesini istemiyorum.Hele acımasını hiç…Beni b1z’e götüren izlerimi görsünler istemiyorum.

Kaçmaya çalışıyorum.

Çare olmadığını anlayınca dükkanın en gözlerden uzak köşesine konuşlanıyorum.

“Bir çift” diyorum “su geçirmeyen bot bakıyorduk.”

Genç, aydınlık yüzlü bir adam.

“Hemen” diyor gidiyor.

Olasılık hesapları dönüyor beynimde.

Denemeden alsam?Olmaz.

Çaresiz bir şekilde görecek ayagımı.Sıkıntı basıyor,ter basıyor…

Elinde kocaman kutularla dönüyor.Birbirinden güzel hepsi,keşke olsa,keşke…Çıkarıyor hepsini tek tek…

Bakıyorum hepsine,elime alıyorum,

“Olmaz” diyorum bogazımda bin düğüm.

“Bunlar bana olmaz”.

“Neden?” diyor aydınlık ayakkabıcı

“Ben şeyy ..eee.. benim şeyy iki ayagım aynı numara değil” diyorum.

Hoş bu doğru ama hadiseyi kuşatma kamuflajı sadece.

Esas olanı gizleme.

Görmesin diye…

“Birini büyük yaparız “diyor,

“Açarız” diyor,

“Farklı numara” veririz diyor.

Klasik siz yeter ki alın numarası değil,hissediyorum ki gerçekten yardımcı olmak istiyor.Gönülden istiyor.

Anladı.Gözlerimin dolduğunu anladı.

Lütfen ağlamayayım Tanrım lütfen.

Dişlerimi sıkıyorum.

Yeni kutularla dönüyor aydınlık ayakkabıcı

Hepsine bakıyorum yine.

“Olmaz “diyorum

“Bu topuklu

Bu tabansız…”

Bahane bahane üstüne

Nihayet bana o ayakkabıyı getiriyor.

“Ben diyor bu ayakkabıları herkese gösteremıyorum kızıyorlar

Oysa ki bunlar en rahatlarıdır

Ortopedik

Sadece çok fiyakalı değildir ama rahattır.

Kızmazsanız,yanlış anlamazsanız deneyin.”

“Neden kızayım tamam” diyorum.

Çaresizce teslim oluyorum.

”Zaten ortopedik almam gerekiyor şeyden dolayı..” diyorum.Eğilip ayakkabıyı giymeye başlıyorum.

Pantolonu sıyırıp.

“Neden dolayı?” dediği an görüyor ayağımı..izlerimi…ve gözümden akan yaşı…

Ağlamayın diyor sakın

Bakın bana

Ve o an….

Aydınlık ayakkabıcının tek ayağının takma oldugunu görüyorum.

Onun da gözleri doluyor.

Sizi anlıyorum ben diyor.

Nasıl fark edemedim

Nasıl anlamadım

Ne kadar meşguldüm BEN ile

Aydınlık ayakkabıcı hayatımın dersini veriyor bana

“Siz beni anladınız ben sizi anlamamıştım oysa ki…”dersini…

O beni birgün unutacak belki

Fakat ben onu hayat boyu unutmayacağım.

B1z olmak için verdiği dersi,

Anlamak için verdiği dersi,

İlk defa bir dükkandan çıkarken

“Seni seviyorum,anladım” diye mırıldanmamı

Bedeni hiç duymasa da

Ruhu duyacak…





Not: Rüyacı "Tesadüfler" yazısında mimlemişti beni. Yaşadığım en büyük tesadüfü düşündüm. Bu o işte...Şimdilik...

5 yorum:

Rüyacı dedi ki...

Canımı çıkardın abi, hay mimlemez olaydım...

betty puf puf dedi ki...

Verilen mim geri alınmaz, saksı diilim ben! :))))))

mgurdal dedi ki...

Çok etkileyici bir yazı betty...
Bu paylaşımın için tebrik ederim...

betty puf puf dedi ki...

@mgurdal Teşekkür ederim, eskiden olsa yazamazdım ama insan zamanla aşabiliyor galiba bu takım şeyleri :)

Aydan Atlayan Kedi dedi ki...

Betty "gözlerim doldu" dediğin an benimkilerde doldu. Öyle etkileyici yazmışsın ki tüylerim diken diken...