22 Temmuz 2008 Salı

Safiye


Bir şanstır kedi.

Onunla karşılaşmanız kader midir, şans mı, tesadüf müdür bilinmez ama anne/babalığa en yakın duyguyu tattırır size...





Seneler evvel ilk kedi "`insan`" lığımı yaptıran kedidir `safiye`.



Bir Kasım ayı...


Betty kişisi bakkala gidecektir. Giyinir, manyak gibi yağmur yağmaktadır. Bakkala 10 metre kala çöp poşetlerinin yanında kımıldayayan birşey görür. Fare zanneder ama yanına gider. Çöpün kenarında arka ayakları yere paralel grimsi leş gibi ve ıslak bir canlı yatmaktadır. Boyu yaklaşık 10 cm kadardır. Betty kişisi elini değer değmez mieee diye bir ses çıkarır ve betty kişisi hayatı boyunca prensesim diye anacağı `safiye`yi kucağına alır.

Derhal eve dönülür. Daha önce sittin adet kedi macerası olan evde allahtan yeterli edevat vardır. Biraz kuruyup kendine gelince safiye hanım evi incelemeye koyulur gözleriyle. Biz de onu tabi. Normalde ayaga kalkabilmesi gerekir ama kalkamaz. Hemen veterinerden aranır. Veteriner "kıpırdatmayın, hemen geliyorum." der. Merakla beklemeye başlarız.

Veteriner gelene kadar melek gibi uyur safiye.
Veteriner gelir, acı mivv ler eşliğinde kontrol başlar. adam bir "aman allahım" der, biz orada sekte i kalpten gitmek üzereyeken nedenini izah eder. Taş çatlasın 10-15 günlük olan dişi kedinin makatına kibrit çöpü sokulmuş ve tutuşturulmuştur.

Hayatımda kolay kolay herhangi birşeye bu kadar öfkelenebileceğimi sanmıyorum. Bu kadar içimin cız edebileceğini...bu kadar küfredebileceğimi, tükenebileceğimi...Arka bacaklarının da yüksek ihtimalle travmadan felçli kaldığını duyunca insanlığımdan, canımdan utandım. Nefret ettim hayattan, insanlıktan nasibini zerren almayan bunu yapan o kişiden, herkimse...


"Tedavi etmeye çalışırım " dedi veteriner "ama ayakları böyle kalabilir, poposu düzelse dahi kasları toplanmazsa yaşasa bile altına kaçıracak hep." "Tamam" dedim, "`kızım` o artık benim..."

Sonraki günlerde dört ameliyata girdik safiyeyle. Beş ayda dört ameliyat. Aylarca süren tedavi.İki ay boyunca altına yaptı, bakışıyla o kadar utanıyordu o kadar rahatsız oluyordu ki bu halinden...

Sonra bir gün bir baktık tay tay mutfağa gelmeye çalışıyordu bebeğim...
Beş ay sonunda evde fır dönüyordu safiye hanım. O kadar mutluydu ki...

Siz hiç annesini işe otobüs durağına kadar götüren kedi gördünüz mü?
Peki ya Siz hiç annesiyle markete gelen kapıda bekleyen ve onunla dönen kedi ?
Siz hiç ağladığınızda, gerçekten gözünden yaş akarak ağlayan bir kedi?
Ben gördüm, yaşadım...


İki sene yaşayabildim kızımla.
Bir gün eve geldiğimde yoktu. "Safiye nerde anne "dedim? "Bugün hiç görünmedi ortalıkta" dedi. Bütün semti taradık....
"Gitti " dedi annem, "başkası aldı herhalde.".
" Gitmez dedim , o gitmez, beni bırakıp gitmez,kaçar gelir, yine de gelir. Birşey oldu ona" dedim. Annelik hissi sanırım böyle birşey. Sağ olsa bilirdim, içim duyardı...

Tam bir hafta ağlaya ağlaya pencerede bekledim. Tam bir hafta.


Sonra bir gün annem dedi ki "sana birşey söyleyeceğim ama lütfen yıkılma."
Daha söze başladığı an anladım. Ben böyle bir feryat çıkabileceğini ağzımdan yemin ederim sanmazdım....

Annem cam silerken bir acı fren duymuş sokakta. Komşular görüp söylemiş, annem gittiğinde kalbi atmıyormuş yavrumun. Araba çarpan bir kedi kanlar içinde olmaz mı? Bir damla bile kan yokmuş bebeğimde.

Prenses gibi geldi safiye, prenses gibi de gitti, kansız bembeyaz gitti, annesine insan yavrusu doğuramayacağını bilerek anneliği verdi...ardında gözyaşları bırakarak... Gördüğünü biliyorum oradan yavrum, huzurla kal...





ps: Çok uzun zaman geçti ama ben hala özlüyorum...

12 yorum:

Aydan Atlayan Kedi dedi ki...

Ben öfkeden deliye dönüyorum hayvanlara eziyet edenleri duydukça, gördükçe... Bir kediyi çuvala koyup döverek öldüren aşağılık bir kadından söz edildiğini duymuştum. İnsanoğlunun içinde bu sapık şiddet olduğu sürece hem hayvanlara hem insanlara akla hayale gelmedik işkenceleri duymak zorunda kalacağız maalesef...

Tod or not Tod dedi ki...

Annen seni seviyor Safiye...

Adsız dedi ki...

şekerim ben bezbebek artık bu adresteyim..:)

dilsuhte dedi ki...

az önce sözlükte duskhunter entrylerini okudum,
şimdi de bunu.
öldüm ağlamaktan.

Adsız dedi ki...

anlamiyorum bu 'zarar veren' zihniyeti. o eller, o akil, nasil kiyiyor boylesi masumiyete anlamiyorum. cok yazik.

en azindan sicacik bir yuvasi oldu safiye'nin kisa bir sure icin olsa da, mutlu olmus oldugunu biliyoruz.

cok zor, cok.

Aslan Karahan dedi ki...

Ne söylenebilir ki;
Kelimeler kifayetsiz kalıyor.....
Hayvanlara eziyet edenlerin benim,
literatürümde çok aşağılık yaratıklardır.
(Çıldırmamak elde değil.!!)

Paletimdeki Renkler dedi ki...

Merhaba . Mesajınıza çok teşekkür ederim . Yazılarınızı severek okuyorum. Görüşmek üzere .

Sevgilerimle :))

KuPa k1z1 dedi ki...

Bilmiyorum nedenini ama kedileri pek sevmem bir çok kereler kedim ile pek çok olay yaşamıştık.Şimdi burayı okuyorumda ya harbi bir canlıya zulmeden sapık psikopatça bir anlayışla daha minick savunmasız bir kediye zulm edende insan değildir.Çok üzüldüm balığımın evdeki ilk gününde ölür gibi suda yan yatması beni epeyce üzmüştü ertesi gün suyun içinde yüzgeçlerini kullanmış olması canıma can katmıştı...Üzgünüm.Ama sana annelik içgüdüsünü tatırmasıda ne güzel. iyiki bulup sahiplenmişsin...

KuPa k1z1 dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Günay Doğan dedi ki...

Ah be ne g�zel yazm�s�n Betty ablam.

Bende de son birka� y�ld�r acayip bir hayvan sevgisi var, ailemden ayr� bir eve �kt�mda ilk i�im bir hayvan al�p beslemek. Muhtemelen de kedi ya da k�pek olacak.

Safiye'ye �ok �z�ld�m, onlara bu i�kenceyi yapan s�zde canl�lar "insan" ise, Safiye, insandan da �te bir varl�k.

Günay Doğan dedi ki...

Ah be ne güzel yazmışsın Betty ablam.

Bende de son birkaç yıldır acayip bir hayvan sevgisi var, ailemden ayrı bir eve çktımda ilk işim bir hayvan alıp beslemek. Muhtemelen de kedi ya da köpek olacak.

Safiye'ye çok üzüldüm, onlara bu işkenceyi yapan sözde canlılar "insan" ise, Safiye, insandan da öte bir varlık.

saklıdefter dedi ki...

Çok üzüldüm.......