J'amais vu...

Of nasıl bir baş ağrısıyla uyandım bugün! Ense köküm kopacak birazdan.
Her şeyin değiştiği, her şeyin güzelleştiği, sihirli değnek dokundurulmuş bir sabaha uyanmak istiyorum artık.

Hayır öyle şeyler de oluyor ki zaten sıçık olan psikoloji dağılıyor iki dakkada.
Misal: Dün mantar sote yaptım, pek de güzel yedim ve zannediyorum ki zehirlendim. İki büklüm geziyorum şu an. Midem ağzımda ki hayatta en uyuz olduğum şey midemin bulanmasıdır. Çok da nadir olur ya, neyse.
Velhasıl sıkıldım, çok sıkıldım. Blog da gitgide emo blogu moduna girdi ama ne yapayım şu sıralar hayatım 29 yılının en boktan zamanında. Yıldızım parlamıyorsa ben ne yapayım değil mi?

Sıradaki ilacı daha güzel sabahlara içelim.

Ha ayrıca bugün sevgiliyle ilşkimizin 16. ayı bitmiş.
Bu da benden tüm sevip de kavuşamayanlara gitsin.
Böyle işte.
Çok kötü olmam dışında bir haberim yok ne yazık ki...