Zahirim, Batınım...

"Düşlerimin peşi sıra, kendimi yollara vurdum..."


Belki sana bunları yıllar önce yazmalıydım, yazamadım.
Her zaman olduğu gibi, her şeyde olduğu gibi bunu da erteledim.
Bazen düşünüyorum.
Böyle olmasaydı nasıl olurdu?
Ben yine böyle eksik olur muydum?
Başkalarından çıkarır mıydım bu kadar senin acını?

Seni anlayabildiğim gün baba, bütün acılarım dinecek biliyorum
Ama anlayamıyorum.
En kızdığım şey ne biliyor musun?
"Öyle söyleme, ne de olsa o senin baban" diyen insanlar...
Eve gidip babalarına sarılacak olan tuzu kuru insanlar,
En kötü ihtimalle mezarına gidip, güzel güzel fatihasını okuyup gelecek insanlar. "Size ne ulan?" diyemediğim insanlar...


Kader diyor bir çoğu buna ama çarptığın domino taşıyla sadece benim hayatımı etkilemedin.
Annemin iki kat anne olmasını sağladın.
Annemin tezgahı o kadar kuvvetliydi ki baba, ben senden de aynı şeyi bekledim belki de.
Belki bu da benim hatamdı.
Küçükken onunla kapandığın o odadan seni çıkarmak için televizyonun sesini açardım, gelip kız diye. Gelmezdin taa ki sonuna kadar.
Küçükken yaptığım şeylerin hepsi -ihtiyaçtan-dı baba.
Beni gör diyeydi.
Beni sev diyeydi.

Bunu ne kendime ne de sana itiraf edemedim.

Yıllardır beni özlememeni anlayamıyorum baba.
İsteyerek, severek yaptığın bir çocuğun kokusunu yıllardır duymamanı, duymadan yaşayabilmeni aklım almıyor.
İsteyen kızsın bana, umrumda değil.
Kaç yıl önce -karşılaştığımızda- bana sarılmamanı, bir saat bile yanımda oturmamanı, beni bırakıp gitmeni aklım almıyor.
Hep bize öğretilen masallardan değil mi? Bana masal okurdun hatırlıyor musun?
Hepsi o kadar büyük yalanmış ki baba.
Ben çocuğuma masal okumayacağım biliyor musun?
Ben çocuğumu seveceğim sadece.

Senin yüzünden kimseye güvenemiyorum ben baba.
Herkes çekip gidecek gibi geliyor.
Herkes yalan söylüyor sanıyorum.
Çocuğum olursa, babası arkasını dönüp gidecek sanıyorum.

Herkesi sen gibi sanıyorum.
Herkes de "rahat batıyor" sanıyor bana.
Durduk yere mutluluğuma çomak sokuyor sanıyor.
Senin acını hep başkasından çıkarıyorum.
Hakkın var mıydı buna?

Korkuyorum baba, sen gibi bir kocam olmasından,
annem gibi güçlü değilim ben.
Sen çok şanslıydın aslında.
Ben annem gibi olamadım, hemen belim bükülür benim.
Herkes taş gibi zanneder evet ama öyle değildir.

Zahirimle batınım bir değil benim baba.
Senin yüzünden.

Gerçeğimi, içimin kırılganlığını göstermemem senin yüzünden...