Dün...

Dün...

Uyandım,
Kahvemi yapıp oturdum pc başına,
Her şey yolunda gözüküyordu, pansuman yapmaya başladım.
Rutininde gidiyordu her şey dedim ya...
Derken...

Telefon çaldı, arayan annemdi.
Konuşurken sezdim, bir gariplik olduğunu.
Sanki hafiften başım dönüyordu, ciddiye almadım.
Derken...

- Annem konuşamıycam, başım...

Korkunç bir baş dönmesi, bir sonraki adımı baygınlıktı eminim,
Yerimden kalkamadım,
Mide bulantısı,
Soğuk ter,
Gözyaşlarının kendiliğinden sapır sapır inivermesi,
Yürüyememek..

Yatağa tutunup dizlerimin üzerinde banyoya kadar geldim.
Yerden kalkmadım...

Biliyor musunuz eskiden korkmazdım ben ölümden.
Hem de hiç.
Kendimi bırakıverirdim öylesine, ne olacaksa olsun diyerek.

Dün o kadar çok mücadele ettim ki...
Çok korktum...
Hayatı bırakıp gitmekten çok korktum.
İlk defa bu kadar bağlanmışken hayata, gitmekten çok korktum.

Ağlarken ve sımsıkı tutunmusken diz çöktüğüm lavaboya,
Adak adadım Allaha...
Yaşarsam, bu kez de ölmezsem...
Bir şans daha...

___________________

Evvelsi gece seni otobüse bindirirken dedin ki,
"Hasta olmak yok, dalarım bak!"
Ah be sevgilim içine mi doğdu,
Hissettin mi bilmem ama...
Söyleyemedim sana yaşadıklarımı.


Hasta olmayacaktım ben,
Söz vermiştim...