Giderken...

Hep nefret ettim tren garlarından, otogarlardan, hava-alanlarından...

Hep ayırdı çünkü. Annemden, babamdan, dostlardan, eskilerden, eskiyenlerden.

Bu seferki öyle farklı ki sevgili,
Bir kez tuttuktan sonra ellerini, bir kez baktıktan sonra gözlerine, bir kez tadınca tuzunu, bu seferki öyle farklı ki...

İşler var yapılması gereken, gidilmesi gereken yerler, imzalanması gereken evraklar, kotarılması gerekenler...Bilirsin dünya hayatı işte.
Bana göre sanal olanlar yani.

Gerçeklerimi sadece sana sakladım sevgilim.

Yarın bir virgül koyup -gerçeğime- sanal hayatıma döneceğim. Yine yapılacak işler olacak, bir yığın hem de. İçime dönüp baktığımda gerçeğimi göreceğim bu sefer, gözlerin içimde olacak.

Burada kurduğum uzun cümleleri yüzüne bakınca söyleyemem belki. Ağlayacağım da çokça giderken, biliyorum.

Senden geçip uzaklara gitmek çok koyacak biliyorum.
Yeni çekmişken ellerini ezberime, uzaklar koyacak biliyorum.
Hep yanımdaymışsın gibi yaşayacağım seni özleyerek, sen gelene dek, biliyorum.

Sana bir kalp bıraktım tertemiz.
Sana gerçeğimi bıraktım sevgilim, kimselerin göremediğini...

Sen bu yazıyı okurken ben uzaklara düşmüş olacağım, pencereden bizi ayıran yollara küfür ede ede gidiyor olacağım.
Bunları yüzüne söyleyemeyeceğim, biliyorum.
Üzüle üzüle ayrılmayalım diye çok "güldürükçü" olacağım yarın ben.
Üzülme diye, üzülmeyelim diye.

Sen bu yazıyı okurken ben uzaklara düşmüş olacağım sevgilim.
Ellerinin sıcağı ezberimde olacak.
Çok özleyeceğim.

Yüzüne söyleyemeyeceğim bunları, ağlarım biliyorum.
Elimi otobüsün camına yapıştırıp sana el salladıkdan sonra duracak dünya...
Sıcağını tekrar görene dek duracak, biliyorum.

Sen bu yazıyı okurken ben uzaklara düşmüş olacağım sevgilim.
En güvendiğime, Allah'a emanetsin.
Seni seviyorum.

Her sabah seninle uyanacağım, biliyorum...
Ağlarım, biliyorum.

Gel, kendini çok özletmeden...
Tadım, tuzum...
Hoşçakal...